Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007

Η ιστορία ενός ατέλειωτου ''αντίο''...


''Don't look back Saime. On train platforms we look back and that image remains
as a promise''.
από την ταινία ''Πολίτικη Κουζίνα''

Το αεροδρόμιο το έχω μάθει απ' έξω και ανακατωτά! Ξέρω όλες τις εισόδους και εξόδους και που οδηγεί η καθεμιά, ξέρω που σταματούν τα λεωφορία, που είναι το πάρκινγκ, που μπορείς να πιεις καφέ, ξέρω που είναι το γραφείο απωλεσθέντων και που βρίσκονται τα γραφεία των εταιρειών. Δεν είναι ότι ταξιδεύω συχνά... είναι ότι αποχωρίζομαι συχνά...

Αυτή τη φορά καταφέραμε και κοιταχτήκαμε στα μάτια χωρίς να κλάψουμε. Βουρκώσαμε όμως... Η Jana με αγκάλιασε σφιχτά. Κανένας από τους δυό μας δεν είχε διάθεση για λόγια. Τι νόημα είχε άλλωστε. Κάθε φορά που την αποχαιρετώ ποτέ δε θυμάμαι τα τελευταία λόγια. Ξέρω ότι σε λιγό την χάνω και προσπαθώ να την σφίξω στην αγκαλιά μου προσφέροντας αυταπάτες στον ευατό μου ότι έτσι ίσως την κρατήσω για πάντα εδώ. Μάταια...

Κοντεύουν δυό χρόνια που είμαστε μαζί. Βέβαια, μην σας μπερδεύουν οι λέξεις...Το δικό μας ''μαζί'' είναι ελλειμματικό. Περιλαμβάνει δηλαδή μεγάλα διαστήματα φυσικής απουσίας. Η Jana στην Πράγα, εγώ εδώ. Τα προβλήματα των ''εξ αποστάσεως'' και ''διαπολιτισμικών'' σχέσεων τα ήξερα εκ των προτέρων, σε φιλολογικό τουλάχιστον επίπεδο. Συζητήσεις με φίλους, παραδείγματα άλλων παρόμοιων καταστάσεων... Αυτό δε με απέτρεψε όμως από το να πάρω το ρίσκο. Δε μετανιώνω με τίποτα! Η σχέση αυτή με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα. Ένα μόνο πράγμα με πληγώνει σε αυτή τη σχέση: έχει πολλά ''αντίο'' !

Από τα μεγάφωνα ακούστηκε η αναγγελία της πτήσης της. Λάβαμε θέσεις αποχωρισμού. Τις έχουμε μάθει πολύ καλά αυτές τις θέσεις... Άλλη μια συνάντησή μας έφτανε στο τέλος της. ''Αντίο'', μου ψιθύρησε. Μόλις είχα προσθέσει άλλο ένα ''αντίο'' στο ενεργητικό μου. ''Θα τα πούμε σύντομα'', της απάντησα μασώντας τα λόγια μου. Ξέρουμε όμως και οι δύο πολύ καλά ότι στη δική μας περίπτωση ο χρόνος τρέχει με άλλους ρυθμούς... αργούς και βασανιστικούς. Στη σχέση μας το ''σύντομα'' έχει έννοια παρηγοριάς...

Καθώς χανόταν στο βάθος του διαδρόμου έμεινα να την κοιτάω με ανυπομονησία. Ο αποχωρισμός δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα... Λίγο πριν στρίψει για την έξοδό της γύρισε και με κοίταξε. Τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Ανακουφίστηκα. Η υπόσχεση είχε δωθεί! Η Jana θα επιστρέψει! Μου το υποσχέθηκε με μια κίνηση, όπως μάθαμε από την ταινία... Θα την περιμένω με ανυπομονησία... Πήρα μηχανικά το δρόμο για την αφετηρία του λεωφορείου. Πήρα και μια ανάσα...

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο ρε!Ράκος με εκανες πάλι¨-(
Χωρίς πολλά λόγια...ο Γ. αφιερώνει στη Janina με αγάπη:
"Porque nada valgo porque nada tengo si no tengo lo mejor
Tu amor y compañía en mi corazón
Ven amor…

Me siento débil cuando estoy sin ti
Y me hago fuerte cuando estas aquí
Sin ti yo ya no se que es vivir
Mi vida es un túnel sin tu luz
Quiero pasar mas tiempo junto a ti
Recuperar las noches que perdí
Vencer el miedo inmenso de morir
Y ser eterno junto a ti"

Και συνεχίζω επιμένοντας ελληνικα...:"Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζε"..."Θα 'ρθω να σε βρω όπου και να'σαι"..."Καλοκαίρια και χειμώνες περιμένω να φανείς"...κ.λ.π.
Δε θα με πεθάνεις εσύ εμένα!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γιώργο ειχες δεν είχες, μας...εκανες λιώμα.Υπομονή μιας και το μαρτυρίο θα λάβει τέλος σε λίγες μέρες αφού όπως ξέρουμε επέλεξες την Τσεχία για την άσκηση της μεταπτυχιακής σου ιδιότητας.
Βέβαια το "αντίο" τότε περνάει σε επίπεδο φιλίας αλλά θα είναι σίγουρα καλύτερα μιας και μπορεί να περνούσαμε αρκετά βράδυα μαζί αλλα τουλάχιστον, σχέση δεν είχαμε.χαχαχα
Είμαι σίγουρος οτι τα αντίο αυτά θα σου μείνουν αξέχαστα, οτι και να γίνει.
Σε θαυμάζω για την υπομονή και τις ψυχικές σου αντοχές 2 χρόνια τώρα.

Ε που σαι,είπαμε Χριστούγεννα Πάσχα στο Αίγιο.Μην ξεχνιόμαστε.


Χαιρε, Τρούλης.

elena_vatyliotou είπε...

Αγαπητέ συνάδελφε,
έχεις την αμέριστη συμπόνια μου γιατί καταλαβαίνω απόλυτα τι περνάς. Θα σου πω αυτό που λέει ο Πασχαλίδης(και εγώ ενίοτε για να παρηγοριέμαι) δια στόματος Μαχαιρίτσα: "Της αγάπης την ουσία την μετρώ στην απουσία..

Αφού τα βάσανά σου τελειώνουν σύντομα κάνε λίγη ακόμα υπομονή!

tsilijohn είπε...

Προς elena_vatyliotou:

Μη μου πεις ότι είσαι και συ παθούσα! Όπως και να χει σε ευχαριστώ για τη συμπαράσταση. Καλά τα λέει ο Μαχαιρίτσας...

elena_vatyliotou είπε...

Ε ναι λοιπόν! Και γω στον αγώνα της εξ αποστάσεων σχέσης, του πλασματικού "σύντομα" και του ατελείωτου "αντίο"!
Καλή αντάμωση λοιπόν! Σε όλους μας!

carpe diem είπε...

Καλή δύναμη!
Απλά & λιτά...

Ανώνυμος είπε...

Τα είπες όλα! Πόσο πιο παραστατικά να τα παρουσιάσεις! Δεν μπορώ να πω ότι συνειδητοποιώ απόλυτα την κατάσταση που βιώνεις και αυτό γιατί δεν μου έχει συμβεί κάτι ανάλογο. Οι εξ αποστάσεως σχέσεις σχεδόν πάντα αποτελούν αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στις παρέες. Ομολογώ όμως ότι για σχέσεις με ανθρώπους από άλλες χώρες δεν έχω κάποια εμπειρία ούτε καν σε επίπεδο κουβέντας. Το ενδεχόμενο αυτό φάνταζε μακρινό για μένα, ως τώρα που βλέπω ότι αποτελεί ένα υπαρκτό ζήτημα , αν όχι πρόβλημα. Θεωρώ ότι η συνενόηση μεταξύ διαφορετικών κουλτούρων και νοοτροπιών είναι πολύ απαιτητική διαδικασία. Ειδικά όταν δεν μιλάς τη γλώσσα του συντρόφου σου και πρέπει να χρησιμοποιείς τρίτη γλώσσα. Προσωπικά, δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα σε μια τέτοια περίπτωση. Δε λέω ότι είναι αδύνατη μια τέτοια σχέση. Απλά εμένα μου φαίνεται κάπως μακρινό. Πάντως, καλό κουράγιο. Όσον αφορά για τα αμέτρητα αντίο κατανοώ απόλυτα πόσο πολύ μπορούν να πληγώσουν έναν άνθρωπο όταν φυσικά υπάρχει σχέση αγάπης (είτε φιλική, είτε ερωτική, είτε επαγγελματική κλπ). Γιατί όταν μιλάμε για τετριμμένες σχέσεις τότε το αντίο ίσως είναι και ανακούφιση που επιτέλους ο άλλος έφυγε και σε άφησε στην ησυχία σου!

Geronymo

ioannou_zoi είπε...

Αγαπητέ συνάδελφε,
το πέρασα κι εγώ αυτο και σε καταλαβαίνω απόλυτα..Πιστεύω ότι αυτό το στάδιο είναι που δείχνει πόσο δυνατή είναι η αγάπη γιατί δοκιμάζεται.

Σίγουρα υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά αν ξεπεραστούν επιτυχώς, δύσκολα θα σβήσει αυτή η αγάπη.

Η υπομονή είναι το καλύτερο φάρμακο και η σκέψη της αντάμωσης η λύτρωση.

Καλή συνέχεια!

tsilijohn είπε...

@ioannou_zoi

Από υπομονή άλλο τίποτα...

tsimpouka είπε...

"..ντροπή για τα μάτια σου..
..ντροπή να είναι άδεια...
...σαν τα ποτήρια μας...
...σαν τα ποτήρια μας..."

..γιατί είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή...

...και ενίοτε, από πλήγη σε πληγή...


όπως λέει και ο αγγελάκας...

...ελάλησα και πάω...στη σάουνα...να πάρω τη χαλάρωση...

tsilijohn είπε...

@afros

Γειά σου ρε k-afre! Ευχαριστώ για το comment αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι ο ποιητικός σου οίστρος πολλές φορές ξεπερνάει αυτόν του Αγγελάκα! Κοίτα μην πάθεις θερμοπληξία στη σάουνα! Τόσοι πυρόπληκτοι τριγύρω... μην επιβαρύνεις παραπάνω τον κρατικό μηχανισμό! Περπατάμε σε τεντωμένο σχοινί...

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω πολλά να σου πω...απλά οτι σε καταλαβαίνω, σε έναν βαθμό(αν και δεν είχα να κάνω με τόσα χιλιόμετρα ούτε με άλλη εθνικότητα)...το να λες "αντίο" σε έναν άνθρωπο που αγαπάς ("να προσέχεις..." κτλ)και να περιμένεις να περάσει ο καιρός ωσπου να τον/την ξαναδείς σίγουρα είναι παρα πολύ δύσκολο!!! Ωστόσο αυτό που σου δίνει παρηγοριά είναι οτι ο άλλος σε περιμένει...και σίγουρα η Janina σε περιμένει να σου πει σε λίγες μέρες ένα μεγάλο ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ!!! Αυτό που θα σου ευχηθώ είναι να περάσεις όσο πιο τέλεια μπορείς και όλα να σου έρθουν καλύτερα απο οτι τα φαντάζεσαι!!! Τα αντίο τώρα θα περάσουν σε φιλικό επίπεδο...Το γεγονός οτι θα μας λείψεις είναι αναμφισβήτητο, αλλά αφού θα περνάς καλά, αυτό είναι που μετράει...

Καλή αρχή στην ξενιτιά...
Spirto_L

Ανώνυμος είπε...

Γιώργο νομίζω πως το έχεις! Δεν ξέρω τι βαθμό θα πάρεις στην εργασία αλλά...έχεις καταφέρει να μας προκαλέσεις απίστευτα συναισθήματα...
Η αλήθεια είναι πως μια σχέση απο απόσταση είναι δύσκολη απο μόνη της...πόσο μάλλον όταν έχεις και διαφορετική κουλτούρα...Το οτι όμως το παλεύεται και οι 2 τόσο καιρό σημαίνει πολλά. Ισως αυτή η απουσία...τελικά να σας φέρνει πιο κοντά...
Το να λες "αντίο" είναι κατι το οποίο ζούμε όλοι μας κάποια στιγμή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο...ενώ είναι μια λέξη τόσο μικρή σου προκαλέι τόσο πόνο...Ωστόσο επειδή πρέπει να χαμογελάμε και να ελπίζουμε σε ένα αυριο γεμάτο με τα όνειρα μας...μπορούμε να δούμε το αντίο σαν μια υπόσχεση για γρήγορη αντάμωση!!!
Σου ευχομαι λοιπόν οι μέρες που έρχονται να είναι όπως ακριβώς τις ονειρεύεσαι...όσο για το αντίο που θα περάσει σε φιλικό ή οικογενειακό επίπεδο πια...θα είναι εξίσου ατελείωτο...Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μας χαλάει τη γεύση...αλλά μερικές φορές...δεν έχουμε άλλη επιλογή...Ισως σε λίγα χρόνια να μπορείς να είσαι με τη Janina, τους φίλους σου και την οικογένεια σου στην Ελλάδα...
Καλά να περάσεις!!!
Σοφία

Ανώνυμος είπε...

ta kalutera erxontai& to ksereis...

den htan para 1 vhma gia thn epiteuksh tou apwterou stoxou...

kalh sunexeia...:-)

elena

Ανώνυμος είπε...

εγω φιλε μαστροβαγγελη, αν πιστευω ακραδαντα σε κατι σε τουτη τη ζωη, ειναι οτι δεν υπαρχει κατι πιο ουσιαστικο απο το να εμπλουτιζεις το βιο σου με εμπειριες και συναισθηματα και να τα ζεις ολα εντονα...να κλαις με λυγμους, να πνιγεσαι απο το γελιο κτλ κτλ...
Δυσκολες οι καταστασεις που περιγραφεις, αλλα ποσο πιο πεζη μπορει να ηταν η ζωη σου αν δεν ειχες παρει τοτε το ρισκο και δεν γνωριζες καλυτερα αυτον τον ανθρωπο? Αυτη η εναλλαγη συναισθματων, όσο επιπονη κι αν ειναι, συντελει στην ολοκληρωση και την ευτυχια!
Δεν ειμαι μαζοχα! ουτε θελω οι φιλοι μου να στενοχωριουνται.. ομως πολυ περισσοτερο δεν θελω οι ψυχες τους να επιπλεουν σε μια λεια και ηρεμη και αρα, ενιοτε βαρετη θαλασσα...!

maryk-m5040047 είπε...

Νομίζω ότι με την αφήγηση αυτής της ιστορίας μας διάλυσες...Εμένα προσωπικά με τσάκισες. Σε θαυμάζω για το κουράγιο σου να περνάς τα ίδια κάθε φορά.
Εγώ δεν ξέρω αν θα το άντεχα...

maryk-m5040047 είπε...

Α να κάνω κ μία ερώτηση ολίγον τι άσχετη;
Στο μπλογκ των ΕΘΕΕ έχεις γράψει ότι του έστειλες μία ναφορά σχετικά με το μπλογκ που έφτιαξες. Τι εννοείς; Μας ειχε ζητήσει κάποια αναφορά και δεν το ξέρω;

tsilijohn είπε...

@maryk_m-5040047

Κοίτα, όντως ειναι πολύ δύσκολο να αντέξεις μια τέτοια κατάσταση. Ωστόσο, όταν έχεις θέληση όλα γίνονται. Και φυσικά καλό είναι να υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, δηλαδή μια χρονική περίοδος στο μέλλον κατά την οποία θα είμαστε μαζί και το ξέρουμε (π.χ. μεταπτυχιακό, εργασία στο εξωτερικό). Οπότε όταν έχεις ένα στόχο επικεντρώνεις εκεί και ξεπερνάς τις δυσκολίες. Αν βέβαια δεν υπάρχει τέτοιο σημείο ανφοράς τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα γιατί προσπαθείς χωρίς να μπορείς να είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς.

Όσον αφορά τα ΕΘΕΕ, ναi, μας είχε ζητήσει μια έκθεση σχετικά με το Blog. Το τι πρέπει να περιλαμβάνει το η έκθεση αναφέρεται στην τελευταία διαφάνεια του τελευταίου μαθήματος την οποία μπορείς να κατεβάσεις από το eclass! Ελπίζω να βοήθησα...

maryk-m5040047 είπε...

Ο στόχος είναι πάντα πολύ σημαντικός παράγοντας. Σου εύχομαι πραγματικά το καλύτερο διότι όπως φαίνεται έχεις κάνει πολλή υπομονή και το αξίζεις!
Α ευχαριστώ επίσης και για τα στοιχεία σχετικά με την αναφορά! Δεν ξέρεις πόσο κόσμο έσωσες σήμερα. Είμαστε γύρω στα 6 άτομα που δεν είχαμε ιδέα για τις αναφορές!Σε ευχαριστώ εκ μέρους όλων!

tsilijohn είπε...

@ maryk-m5040047

Τίποτα. Να είστε όλοι καλά, παιδιά!

tsimpouka είπε...

..θα συνεχίσεις να γράφεις?

tsilijohn είπε...

Μα φυσικά! Αλλά όχι με τους δικούς σου ρυθμούς :)

tsimpouka είπε...

λολ....